αρθροπάθεια

Οστεοαρθρίτιδα – τι είναι με απλά λόγια;

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια παθολογία στην οποία παρατηρείται σταδιακή καταστροφή της πλάκας του χόνδρου. Οι παθολογικές αλλαγές επηρεάζουν το υποκείμενο οστό, το οποίο γίνεται πιο συμπαγές και σχηματίζονται οριακές αναπτύξεις (οστεόφυτα). Η αρθρική κάψουλα αντιδρά στα γεγονότα που συμβαίνουν και αναπτύσσεται αντιδραστική αγγειίτιδα.

Σχετικά με την ασθένεια και τις πιθανές επιπλοκές

Η συχνότητα της παθολογίας εξαρτάται από την ηλικία. Τα πρώτα σημάδια αρθροπάθειας εμφανίζονται συνήθως όχι νωρίτερα από την ηλικία των 30-35 ετών και μέχρι την ηλικία των 70 ετών, περίπου το 90% του πληθυσμού πάσχει από αυτή την παθολογία. Η οστεοαρθρίτιδα δεν έχει διαφορές ανάλογα με το φύλο. Η μόνη εξαίρεση είναι η εκφυλιστική βλάβη στις αρθρώσεις μεταξύ των καρπιαίων φαλαγγών. Αυτή η μορφή της νόσου είναι δέκα φορές πιο συχνή στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει συχνότερα τις μεγάλες αρθρώσεις των ποδιών και των χεριών.

Η παθολογική διαδικασία ξεκινά με τη διάμεση ουσία του χόνδρινου ιστού, η οποία περιλαμβάνει ίνες κολλαγόνου τύπου 2 και μόρια πρωτεογλυκάνης. Η κανονική δομή της διάμεσης ουσίας διατηρείται εξισορροπώντας τις διαδικασίες αναβολισμού και καταβολισμού. Εάν η διαδικασία της διάσπασης του ιστού του χόνδρου κυριαρχήσει στη σύνθεσή του, δημιουργούνται προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αρθρώσεως. Αυτό εξηγεί με απλά λόγια τι είναι η οστεοαρθρίτιδα.

Τις περισσότερες φορές, τα πρώτα σημάδια της νόσου αναπτύσσονται σε μέρη με τη μεγαλύτερη μηχανική καταπόνηση, με περιορισμένες περιοχές μαλάκυνσης της πλάκας του χόνδρου. Καθώς η παθολογική διαδικασία εξελίσσεται, εμφανίζονται θραύσματα και ρωγμές στον χόνδρο και μπορεί να εμφανιστεί τοπική εναπόθεση αλάτων ασβεστίου. Κάτω από τα ελαττώματα του χόνδρου, το υποκείμενο οστό είναι εκτεθειμένο, τα διαχωρισμένα θραύσματα χόνδρου εισχωρούν στην κοιλότητα της άρθρωσης και μπορεί να οδηγήσουν στο λεγόμενο «έμπλοκο» (συμπτώματα «άρθρωσης ποντικιού»).

Η βλάβη στον χόνδρο που επενδύει τις αρθρικές διεργασίες των οστών τα κάνει να χάνουν το ιδανικό τους σχήμα και να επαναλαμβάνουν το ένα το περίγραμμα του άλλου. Ως αποτέλεσμα, οι επιφάνειες των αρθρώσεων αντιμετωπίζουν μη φυσιολογική καταπόνηση κατά τη διάρκεια της κίνησης. Σε απόκριση, διεγείρονται οι διεργασίες αντισταθμιστικής επανασύνθεσης στον οστικό ιστό. Το οστό γίνεται πιο πυκνό (αναπτύσσεται η υποχόνδρια οστεοσκλήρωση) και εμφανίζονται ακανόνιστες οριακές αναπτύξεις (οστεόφυτα), που αλλάζουν περαιτέρω τη διαφορά μεταξύ των αρθρικών επιφανειών. Οι αναπτυσσόμενες παθολογικές αλλαγές περιορίζουν σταδιακά την κινητικότητα της άρθρωσης και συμβάλλουν στην ανάπτυξη επιπλοκών με τη μορφή μυϊκών συσπάσεων (δευτερογενείς μυϊκοί σπασμοί που εμφανίζονται ως απόκριση στον πόνο).

Η οστεοαρθρίτιδα γίνεται το υπόβαθρο για την ανάπτυξη αρθρίτιδας - φλεγμονής της αρθρικής μεμβράνης της άρθρωσης. Αυτό συμβαίνει επειδή νεκροί χόνδροι και θραύσματα οστών ενεργοποιούν τη φαγοκυτταρική λευκοκυττάρωση, η οποία συνοδεύεται από την απελευθέρωση προφλεγμονωδών μεσολαβητών. Με την πάροδο του χρόνου, μια τέτοια μακροχρόνια φλεγμονή συνοδεύεται από σκλήρυνση του περιαρθρικού ιστού - η κάψα της άρθρωσης πυκνώνει και οι γύρω μύες ατροφούν.

Το κύριο σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας είναι ο πόνος, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου συνοδεύεται από περιορισμένη κινητικότητα της άρθρωσης. Ο περιορισμός της κινητικότητας έχει αρχικά αντισταθμιστικό λειτουργικό χαρακτήρα και στη συνέχεια οφείλεται σε οργανικές αλλαγές. Πρόσθετες απεικονιστικές διαγνωστικές διαδικασίες (ακτινογραφίες, υπερηχογράφημα, τομογραφία υπολογιστή ή μαγνητική τομογραφία) βοηθούν στη σωστή διάγνωση.

Ανάλογα με το στάδιο και τον βαθμό της οστεοαρθρίτιδας, η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί με συντηρητικές ή χειρουργικές μεθόδους. Ένας ορθοπεδικός τραυματολόγος θα σας βοηθήσει να επιλέξετε το βέλτιστο πρόγραμμα θεραπείας που λαμβάνει υπόψη τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς.

Τύποι οστεοαρθρίτιδας

Υπάρχουν 2 τύποι οστεοαρθρίτιδας:

1. Η κύρια παραλλαγή είναι συνέπεια παραβίασης της σχέσης μεταξύ των διεργασιών σύνθεσης και εκφυλισμού στον ιστό χόνδρου και συνοδεύεται από δυσλειτουργία των χονδροκυττάρων - των κύριων κυττάρων του χόνδρου.
2. Η δευτερεύουσα παραλλαγή εμφανίζεται σε μια προηγουμένως αλλαγμένη άρθρωση, όταν διαταράσσεται η φυσιολογική σχέση (σύγκρουση) των αρθρικών επιφανειών, υπάρχει ανακατανομή του φορτίου σε αυτές και συγκέντρωση πίεσης σε ορισμένες περιοχές.

Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων

Το κύριο σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων είναι ο πόνος. Έχει ορισμένα διακριτικά χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την αρχική διάγνωση της νόσου.

1. Μηχανικός πόνος, που προκαλείται από την απώλεια των ιδιοτήτων απορρόφησης κραδασμών του χόνδρου. Οι επώδυνες αισθήσεις εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας και υποχωρούν κατά την ηρεμία.
2. Νυχτερινός πόνος.Προκαλείται από τη στασιμότητα του φλεβικού αίματος και την αυξημένη πίεση του αίματος που ρέει στα οστά.
3. Αρχικός πόνος.Είναι βραχύβια και εμφανίζεται το πρωί όταν ένα άτομο σηκώνεται από το κρεβάτι (ο ασθενής λέει ότι πρέπει να «διασκορπιστεί»). ρίχνονται στην άρθρωση αναστροφές πιεσμένες ώστε να σταματήσουν οι δυσάρεστες αισθήσεις.
4. Εξάρτηση από μετεωρίτες.Ο πόνος μπορεί να αυξηθεί όταν αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες (αυξημένη ατμοσφαιρική πίεση, κρύος καιρός, υπερβολική υγρασία).
5. Πόνος απόφραξης.Αυτές είναι ξαφνικές επώδυνες αισθήσεις που σχετίζονται με το τσίμπημα ενός θραύσματος οστού ή χόνδρου μεταξύ των αρθρικών επιφανειών. Με φόντο το «μπλοκάρισμα», οι μικρότερες κινήσεις στην άρθρωση σταματούν.

Η φύση του πόνου αλλάζει κάπως όταν εμφανίζεται δευτεροπαθής αρθρίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση ο πόνος γίνεται σταθερός. Το πρωί, ένα άτομο ενοχλείται από δυσκαμψία των αρθρώσεων. Τα σημάδια της φλεγμονώδους διαδικασίας προσδιορίζονται αντικειμενικά - οίδημα και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας του δέρματος.

Η οστεοαρθρίτιδα αρχίζει συνήθως αργά με την έναρξη του πόνου σε μια προσβεβλημένη άρθρωση. Ο πόνος αρχικά σας ενοχλεί μόνο κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, αλλά αργότερα εμφανίζεται και όταν ξεκουράζεστε και κοιμάστε το βράδυ. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζεται πόνος και στις αρθρώσεις στην αντίθετη πλευρά, ο οποίος συνοδεύεται από αντισταθμιστική αύξηση του φορτίου. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της οστεοαρθρίτιδας είναι η συχνότητά της, με μικρές περιόδους έξαρσης που ακολουθούνται από περιόδους ύφεσης. Η πρόοδος της παθολογικής διαδικασίας υποδεικνύεται από τη συντόμευση της περιόδου μεταξύ των υποτροπών και την ανάπτυξη δυσμενών συνεπειών με τη μορφή συσπάσεων και έναν απότομο περιορισμό της κινητικότητας στην άρθρωση.

Πορεία οστεοαρθρίτιδας κατά την εγκυμοσύνη

Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί με διαφορετικούς τρόπους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Φυσιολογικά, μπορεί να χρειαστούν έως και 12-13 εβδομάδες για να επιδεινωθεί η παθολογική διαδικασία, η οποία σχετίζεται με ορμονικές αλλαγές στο σώμα της γυναίκας. Το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο είναι συνήθως σχετικά σταθερά. Η διαχείριση της εγκυμοσύνης γίνεται από μαιευτήρα-γυναικολόγο και ορθοπεδικό τραυματολόγο.

Αιτίες οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων

Ο κύριος μηχανισμός που πυροδοτεί την καταστροφή του χόνδρου είναι η παραβίαση της σύνθεσης των μορίων πρωτεογλυκάνης από τα κύτταρα του ιστού του χόνδρου. Η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας προηγείται μιας φάσης μεταβολικών διαταραχών που εμφανίζεται στα κρυφά. Αυτή η μεταβολική ανισορροπία χαρακτηρίζεται από βλάβη στις πρωτεογλυκάνες και στα συστατικά τους (χονδροϊτίνη, γλυκοζαμίνη, κερατάνη), η οποία συνοδεύεται από αποσύνθεση και αποικοδόμηση της μήτρας του χόνδρου. Οι ίνες κολλαγόνου σχίζονται στην πλάκα του χόνδρου, η παροχή ζωτικών μεταβολιτών διαταράσσεται και η ισορροπία του νερού αλλάζει επίσης (πρώτα ο χόνδρος ενυδατώνεται, μετά ο αριθμός των μορίων του νερού μειώνεται απότομα, γεγονός που διεγείρει περαιτέρω το σχηματισμό ρωγμών).

Οι πρωτογενείς παθολογικές διεργασίες επηρεάζουν αρνητικά τα χονδροκύτταρα, τα οποία είναι πολύ ευαίσθητα στη γύρω μήτρα. Οι αλλαγές στις ποιοτικές ιδιότητες των χονδροκυττάρων οδηγούν στη σύνθεση ελαττωματικών μορίων πρωτεογλυκάνης και κοντών αλυσίδων ινών κολλαγόνου. Αυτά τα ελαττωματικά μόρια δεν συνδέονται καλά με το υαλουρονικό οξύ και επομένως εγκαταλείπουν γρήγορα τη μήτρα. Μια «έκρηξη» κυτοκίνης μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στην οστεοαρθρίτιδα - οι απελευθερωμένες κυτοκίνες διαταράσσουν τη σύνθεση του κολλαγόνου και των πρωτεογλυκανών και επίσης διεγείρουν τη φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης.

Οι κύριες αιτίες της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να ποικίλλουν:

• "Υπερβολικό βάρος", το οποίο αυξάνει το φορτίο στις αρθρώσεις.
• φορώντας κατώτερα παπούτσια?
• Συνυπάρχουσες ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος.
• υπέστη τραύματα στις αρθρώσεις.

Σημεία και διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων

Με βάση τα κλινικά συμπτώματα, ο ακτινολόγος κάνει μια προκαταρκτική διάγνωση. Για να επιβεβαιωθεί αυτό, θα πραγματοποιηθούν πρόσθετες απεικονιστικές μελέτες.

1. Ακτινογραφία.Στα αρχικά στάδια, τα ακτινολογικά σημάδια της νόσου δεν είναι καθόλου ενημερωτικά - μπορεί να περιλαμβάνουν ανομοιόμορφη στένωση του αρθρικού χώρου, ελαφρά συμπίεση του υποκείμενου οστού και μικρές κύστεις σε αυτήν την περιοχή. Σε μεταγενέστερο στάδιο, η ακτινογραφία είναι πιο κατατοπιστική: εμφανίζονται οριακές αναπτύξεις οστών, αλλάζει το σχήμα των αρθρικών επιφανειών, μπορούν να εντοπιστούν ποντίκια αρθρώσεων και περιοχές ασβεστοποίησης στην κάψουλα.
2. Υπερηχογράφημα αρθρώσεων.Η υπερηχογραφική εξέταση είναι πιο κατατοπιστική για την ανίχνευση των πρώτων σημείων οστεοαρθρίτιδας. Μπορούν να απεικονιστούν σημεία όπως η ενδοαρθρική συλλογή, οι αλλαγές στο πάχος και η δομή της πλάκας του χόνδρου και δευτερογενείς αντιδράσεις της κάψουλας, των μυών-τενόντων και των διαμερισμάτων συνδέσμων.
3. Απεικόνιση υπολογιστή ή μαγνητικού συντονισμού.Αυτή η διάγνωση της αρθρώσεως της άρθρωσης πραγματοποιείται σε περίπλοκες κλινικές περιπτώσεις, όταν είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί λεπτομερώς η κατάσταση της πλάκας του χόνδρου, η υποχόνδρια περιοχή του οστού και να προσδιοριστεί ο όγκος του αρθρικού υγρού, συμπεριλαμβανομένου. σε κοινές αναστροφές.

Γνώμη ειδικού

Η παραμορφωτική αρθροπάθεια των αρθρώσεων είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος, που εμφανίζεται στο 10-15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το ύπουλο με την ασθένεια είναι ότι εξελίσσεται αργά και σταδιακά. Αυτός είναι αρχικά ένας βραχυπρόθεσμος πόνος σε μια άρθρωση που συχνά δεν δίνεται προσοχή. Σταδιακά, η βαρύτητα του συνδρόμου του πόνου γίνεται πιο έντονη, ενώ η περιοδική φύση του πόνου μετατρέπεται σε συνεχή. Χωρίς θεραπεία, η νόσος εξελίσσεται και συνοδεύεται από σοβαρό εκφυλισμό του χόνδρου, ο οποίος δεν ανταποκρίνεται πλέον στη συντηρητική θεραπεία. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, απαιτείται μόνο αρθροπλαστική - μια πολύπλοκη και δαπανηρή διαδικασία για την αντικατάσταση της κατεστραμμένης άρθρωσης με ένα πλήρως αναπτυγμένο εμφύτευμα. Ωστόσο, η στοχευμένη φαρμακευτική θεραπεία και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην καθυστέρηση ή την πλήρη αποφυγή αυτής της διαδικασίας. Επομένως, είναι σημαντικό να επισκεφτείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό εάν αισθανθείτε πόνο στις αρθρώσεις.

Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας

Σύμφωνα με τις κλινικές οδηγίες, ο κύριος στόχος της θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας είναι η επιβράδυνση της εξέλιξης των εκφυλιστικών βλαβών της πλάκας του χόνδρου. Για να επιτευχθεί αυτό, λαμβάνονται μέτρα που μειώνουν το φορτίο στην κατεστραμμένη άρθρωση και προάγουν την ανάκτησή της και συνταγογραφείται θεραπεία για να σταματήσει την ανάπτυξη δευτερογενούς αρθρίτιδας.

Συντηρητική θεραπεία

Η σύνδεση εκτονώνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

• απώλεια σωματικού βάρους (εάν είναι υπερβολική).
• Διεξαγωγή φυσικοθεραπείας που αποκλείει μεγαλύτερες παρόμοιες στάσεις.
• Άρνηση να σηκώσετε μεγάλα φορτία ή να παραμείνετε γονατιστοί για μεγάλα χρονικά διαστήματα (σχετικό για ορισμένα επαγγέλματα).

Στα αρχικά στάδια της νόσου, εκτός από φυσιοθεραπεία, χρήσιμα είναι και η κολύμβηση και η ποδηλασία. Σε μεταγενέστερα στάδια, για την ανακούφιση του στρες στην άρθρωση κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, συνιστάται το περπάτημα με ορθοπεδικό μπαστούνι ή η χρήση πατερίτσες.

Για την ανακούφιση του πόνου, συμπεριλαμβανομένου του φόντου της δευτερογενούς αρθρίτιδας, χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τόσο τοπικά όσο και συστηματικά. Για τον ίδιο σκοπό μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ενδοαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών.

Για τη βελτίωση της ανατομικής και λειτουργικής κατάστασης της πλάκας του χόνδρου, χρησιμοποιούνται χονδροπροστατευτικά και σκευάσματα υαλουρονικού οξέος, τα οποία εγχέονται στην κοιλότητα της άρθρωσης. Βοηθούν στη βελτίωση του μεταβολισμού του χόνδρινου ιστού, αυξάνουν την αντίσταση των χονδροκυττάρων σε βλάβες, διεγείρουν τις αναβολικές διεργασίες και μπλοκάρουν τις καταβολικές αντιδράσεις. Αυτό σας επιτρέπει να επιβραδύνετε την εξέλιξη της παθολογικής διαδικασίας και να βελτιώσετε την κινητικότητα των αρθρώσεων.

χειρουργική επέμβαση

Οι επιλογές για χειρουργική θεραπεία εξαρτώνται από το στάδιο και τη δραστηριότητα της παθολογικής διαδικασίας.

• Παρακέντηση άρθρωσης– ενδείκνυται σε σοβαρή αντιδραστική αρθρίτιδα. Επιτρέπει όχι μόνο την απομάκρυνση του φλεγμονώδους υγρού, αλλά και την εισαγωγή κορτικοστεροειδών που σπάνε την αλυσίδα της νόσου.
• Αρθροσκοπικές επεμβάσειςΤα όργανα εισάγονται στην κοιλότητα της άρθρωσης μέσω μικρών τρυπημάτων και στη συνέχεια γίνονται ορατά με μεγέθυνση. Αυτές οι διαδικασίες καθιστούν δυνατό το πλύσιμο της άρθρωσης και τις αναστροφές της, την ευθυγράμμιση της πλάκας του χόνδρου, την αφαίρεση νεκρωτικών περιοχών, το «γυάλισμα» των αρθρικών επιφανειών κ. λπ.
• Ενδοπροσθετική– θεωρείται ριζική επέμβαση που πραγματοποιείται σε περίπτωση προχωρημένης παθολογικής διαδικασίας. Συνήθως χρησιμοποιείται για οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος ή του ισχίου.

Πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας

Η πρόληψη της αρθροπάθειας στοχεύει στη διατήρηση φυσιολογικού βάρους, στη χρήση ορθοπεδικών παπουτσιών, στην αποφυγή εργασιών στο γόνατο, στην ανύψωση βαρέων αντικειμένων με μετρημένο τρόπο και στη διατήρηση ενός καθεστώτος σωματικής δραστηριότητας.

Αποκατάσταση για αρθρώσεις των αρθρώσεων

Η αποκατάσταση για την αρθροπάθεια των αρθρώσεων περιλαμβάνει μια σειρά από διαδικασίες που μπορούν να βελτιώσουν τη λειτουργική κατάσταση της άρθρωσης και των γύρω ιστών. Χρησιμοποιούνται φυσιοθεραπεία, θεραπευτικό μασάζ και γυμναστική που προάγει την υγεία.

ερωτήσεις και απαντήσεις

Ποιος γιατρός αντιμετωπίζει την οστεοαρθρίτιδα;

Η διάγνωση και η θεραπεία πραγματοποιείται από τραυματολόγο-ορθοπεδικό.

Η ακτινογραφία παρέχει πάντα τη σωστή διάγνωση;

Η σοβαρότητα των κλινικών σημείων της οστεοαρθρίτιδας δεν συσχετίζεται πάντα με τις ακτινολογικές αλλαγές. Στην πράξη, συμβαίνει συχνά όταν ο πόνος είναι έντονος να μην ανιχνεύονται σημαντικές αλλαγές στην ακτινογραφία και αντίστροφα όταν μια «κακή» ακτινογραφία δεν συνοδεύεται από σημαντικά συμπτώματα.

Γίνεται διαγνωστική αρθροσκόπηση για οστεοαρθρίτιδα;

Εάν υπάρχει υποψία οστεοαρθρίτιδας, η αρθροσκόπηση συνήθως δεν πραγματοποιείται για τη διάγνωση, αλλά για την αναζήτηση αιτιών που μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές στη λειτουργική κατάσταση της άρθρωσης (π. χ. βλάβη στους μηνίσκους της άρθρωσης του γόνατος και στους ενδοαρθρικούς συνδέσμους ). .