Αρθρίτιδα

Η αρθρίωση είναι μια ολόκληρη ομάδα δυστροφικών ασθενειών βάθους της κοινής συσκευής με διαφορετική αιτιολογία, αλλά μια παρόμοια κλινική εικόνα των παθολογικών αλλαγών. Ο υαλώδης χόνδρος της άρθρωσης, τότε ο μεθυσμένος ιστός των οστών, η κάψουλα των αρθρώσεων και η συσκευή ζώνης εκτίθενται σε καταστροφή και παραμόρφωση. Η ασθένεια είναι χρόνια προοδευτική και μπορεί να περιορίσει σημαντικά τη κινητική δραστηριότητα του ασθενούς χωρίς σωστή θεραπεία.

Η διάγνωση και η θεραπεία της παθολογίας βρίσκεται σε έναν αρθρολόγο, ρευματολόγο, χειρουργό, ορθοπεδικό χειρουργό.

Γενικές πληροφορίες

Η αρθρέωση διαγιγνώσκεται σε περίπου το 1/5 του πληθυσμού του πλανήτη, αλλά η ασθένεια είναι πιο χαρακτηριστική για τους ηλικιωμένους. Αυτό αποδεικνύει τα στατιστικά στοιχεία της εξάπλωσής τους μεταξύ διαφορετικών ηλικιακών ομάδων:

• Νέοι έως 40 χρόνια ---- πάνω από 6-7 %.
• Ώριμα πρόσωπα μετά από 45 χρόνια έως 20-25%.
• Μετά από 70 χρόνια - έως και 80%.

Η ασθένεια επηρεάζει τους ιστούς που βρίσκονται υπό συνεχή πίεση: μικρά χειροκίνητα και συν τα πόδια, τις αρθρώσεις ισχίου και γόνατος, περιοχές στο λαιμό και τα τμήματα του μαστού της σπονδυλικής στήλης, λίγο λιγότερο συχνά αστράγαλο και ώμο.

Σημείωμα! Η ήττα των διασύνδεσης των αρθρώσεων των χεριών στις γυναίκες είναι δέκα φορές πιο συχνά από ό, τι στους άνδρες.

Σε πολλές δυτικές χώρες δεν χρησιμοποιείται ο όρος "οστεοαρθρίτιδα", η οποία το αντικαθιστά με την έννοια της "αρθρίτιδας". Μια τέτοια υποκατάσταση είναι αρκετά δικαιολογημένη, καθώς οι φλεγμονώδεις διεργασίες προηγούνται ή συνοδεύουν την οστεοαρθρίτιδα στις περισσότερες περιπτώσεις. Στην εγχώρια ιατρική, οι όροι "αρθρίωση" και "αρθρίτιδα" ουσιαστικά σημαίνουν την ίδια ασθένεια, αλλά με διαφορετική αιτιολογία της διαδικασίας. Επιπλέον, οι έννοιες της οστεοαρθρίτιδας, της αρθρίσεως και της παραμόρφωσης της αρθλωμάτων χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της παθολογίας.

Σημείωμα! Η διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας είναι η αιτία της νόσου. Στην πρώτη περίπτωση, αυτές είναι φλεγμονώδεις διεργασίες (φλεγμονή του επιθέματος -Μέμες) στις δεύτερες μεταβολικές διαταραχές (πρωτεΐνη, ορυκτό). 

Ο αναπτυξιακός μηχανισμός και οι αιτίες της οστεοαρθρίτιδας

Η κύρια αιτία της οστεοαρθρίτιδας αποτελεί παραβίαση της ισορροπίας στις διαδικασίες του αναβολισμού και του καταβολισμού του χόνδρου και του οστικού ιστού. Εάν οι διαδικασίες σύνθεσης είναι φυσιολογικές, οι διαδικασίες καταστροφής γίνονται ταχύτερες κατά τη μεταβολή της οστεοαρθρίτιδας. Ως αποτέλεσμα, παρατηρείται μια γρήγορη γήρανση και εκφυλισμός δομών ιστών. Αρχίζουν πρώτα να καταρρέουν σε κυτταρικό επίπεδο και στη συνέχεια στον τόνο του οργάνου. Εμφανίζονται οι πρώτες καταστροφικές αλλαγές:

• Σύννεφα του χόνδρου.
• επιφανειακή αποθήκευση ·
• Μικροϊκά και δάκρυα.
• Η εστιακή και γενική αραίωση του στρώματος χόνδρου.

Ο χόνδρος χάνει φυσική ελαστικότητα και πυκνότητα και δεν μπορεί πλέον να χρησιμεύσει ως απορροφητής σοκ κατά τη διάρκεια των κινήσεων. Η αμοιβαία αλληλογραφία του σχήματος των αρθρικών επιφανειών διαταράσσεται, γεγονός που οδηγεί στην παραμόρφωση της σύνδεσης. Αυτό επιδεινώνει την ανάπτυξη παθολογικών αλλαγών και ενεργοποιεί μια σειρά μη αναστρέψιμων διαδικασιών. Σε αντάλλαγμα για τον χαμένο χόνδρο, ο ιστός των οστών αναπτύσσεται με το σχηματισμό αιχμών και ανάπτυξης, που μπορεί να οδηγήσει σε κινήσεις και στη συνέχεια σε έναν σοβαρό ασθενή.

Λόγοι για αυτό το σενάριο:

• Οι παραβιάσεις του μεταβολισμού των ορυκτών μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές ουρικής αρθρίτιδας στις αρθρώσεις, την οστεοπόρωση κ.λπ.
• Το μειονέκτημα της διατροφής των ιστών είναι η φλεβική στασιμότητα και η κακή μικροκυκλοφορία επιβραδύνει την παροχή αίματος και την λεμφική αποστράγγιση. Η μεταλλική σύνθεση του οστού είναι εξαντλημένη, γίνεται οστεοποριακή και χάνει την ικανότητα να διαχειριστείτε τον εαυτό σας. Το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της έλλειψης κίνησης, με αγγειακές παθολογίες και ορμονικά λάθη.
• Φλεγμονώδεις διεργασίες - αποτέλεσμα οξείας μολυσματικών ασθενειών, υποθερμία του σώματος, μειωμένο ορμονικό υπόβαθρο.
• Οι αυτοάνοσες αντιδράσεις είναι χρόνιες μορφές φλεγμονής, νευρικού στρες, ενδοκρινικών παθολογιών και άλλων αιτιών μπορεί να προκαλέσουν επιθετικότητα του σώματος του σώματος έναντι των δικών του κυττάρων, συμπεριλαμβανομένου του αρθρώματος ιστού. Οι πιο συνηθισμένες αυτοανοσίες με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκληρόδερμα και κόκκινο λύκο.
• Αυξημένη φθορά των αρθρώσεων - Μια αναντιστοιχία μεταξύ της λειτουργικότητας και του φορτίου επιβραδύνει τις διαδικασίες σύνθεσης και επιταχύνει την καταστροφή. Το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό των αθλητών, των χορευτών, των υπερβολικών βαρών και για όλους όσους ασχολούνται με σοβαρή σωματική εργασία ή συνδέονται με μακρύ στατικό στρες (μόνιμη εργασία).
• Οι τραυματισμοί - μώλωπες, μεταφορές, κατάγματα, διεισδυτικές πληγές, δάκρυα - παραβιάζουν τη δομή των ιστών και δίνουν παρορμήσεις στην αρχή της παραμόρφωσης.
• Γενετικά καθορισμένες παθολογίες - Πλάκα συνδετικού ιστού, παραβίαση της σύνθεσης κολλαγόνου αρχικά σχηματίζει μια ασταθής, χαμηλή λειτουργική άρθρωση.

Μερικοί λόγοι είναι στενά μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα σύνθετο παθολογικό σύμπλεγμα.

Προσοχή! Οι ορμονικές αποκλίσεις παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις παραβιάσεις του μεταβολισμού του οστικού ιστού. Μια αποτυχία στον θυρεοειδή αδένα, την εμμηνόπαυση, τη λήψη αντισυλληπτικών, των κορτικοστεροειδών - όλα αυτά είναι ένας άμεσος τρόπος για τις μεταβολές της οστεοπορής και της οστεοαρθρίτιδας στον σκελετό.

Ταξινόμηση αλλαγών

Αρκετά καθοριστικά κριτήρια χρησιμοποιούνται στη συστηματική της αρθρίσεως: αιτίες και αιτιολογία, εντοπισμός, περιοχή κάλυψης.

Μέσω της αιτιολογίας:

• Πρωτοβάθμια αρθρίτιδα - αναπτύσσονται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, κατεστραμμένο με πλήρως υγιείς αρθρώσεις χωρίς τη συμμετοχή προηγούμενων παθολογιών.
• Στο πλαίσιο μιας ασθένειας (ουρική αρθρίτιδα, ψωρίαση, ρευματισμός) καθώς και παρουσία υφιστάμενων αρθρικών παραμορφώσεων ή τραυματισμών είναι δευτερεύουσες.

Λόγω του βαθμού κάλυψης:

• Τοπική βλάβη σχήματος σε περιορισμένο αριθμό αρθρώσεων: Μονοαρθρία-1 άρθρωση, ολιγοαρθρίτιδα-2-3;
• Οι γενικευμένες μορφές είναι διαφορετικοί τύποι πολυαρθρώματος όταν 3 μεγάλες δομές και περισσότεροι εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία.

Μετά τον εντοπισμό της διαδικασίας, καθορίζονται τα ονόματα της αρθρίσεως κάθε άρθρωσης:

• Coksartrose - Απενεργοποιεί τη σύνδεση ισχίου.
• Σπδονυλανθρώση - επηρεάζει τους μεσοσπονδύρους δίσκους, κυρίως τραχήλου, στήθος και οσφυϊκούς σπονδύλους.
• ΓΟΝΑΡΡΘΡΟ - με μειωμένη εργασία του αρθρώματος του γόνατος. ένα από τα πιο κοινά είδη.
• Cruzartrose - με τη συμμετοχή στην παθολογική διαδικασία του αστραγάλου.

Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να είναι γρήγορα ή αργά προοδευτικά, να αντισταθμιστεί ή να αποδυναμωθεί.

Τα κύρια συμπτώματα και σημεία

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια πολύπλοκη ασθένεια. Γενικά, μπορεί να χωριστεί σε διάφορες παθολογίες που είναι ενωμένες μεταξύ τους:

• Χονδρίτιδα και χονδρίτιδα - φλεγμονώδη και εκφυλιστική βλάβη του ιστού χόνδρου.
• Η οστεοπόρωση είναι επίσης οστεοπόρωση - μια παθολογική διαδικασία στις οστικές δομές.
• Αρθρίτιδα - τη συμμετοχή της κάλυψης τροφοδοσίας της κάψουλας της άρθρωσης.
• Bursit - Γενική φλεγμονή της κοινής τσάντας.
• Η αντιδραστική βλάβη στον μαλακό ιστό στην παρακείμενη περιοχή - επηρεάζει τους μύες, τους συνδέσμους, τις ίνες.

Ανάλογα με το στάδιο, το βαθμό και το σχήμα, παρατηρούνται ταυτόχρονα ή επιλεκτικά. Σε αυτό το υπόβαθρο, σχηματίζονται σύνθετες συμπτωματικές αλλαγές. Παρακάτω:

• Το Pokrutz Hazing είναι ένα σύμπτωμα για παραβίαση του ορυκτού μεταβολισμού και το πρώτο σημάδι της νόσου. Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
• Αποθήκευση - Εμφανώς εκδηλώθηκε το πρωί. Είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα και μπορεί να εκφραστεί με την επίδραση της εμπλοκής της άρθρωσης.
• Περιορισμός της κινητικότητας - Μείωση του εύρους των κινήσεων στη διάπραξη ενεργών ή παθητικών ενεργειών.
• Ο πόνος-μια διαφορετική εκδήλωση, η έναρξη του άβολου και οδυνηρής, η οποία κερδίζει χαρακτήρα φόντου μετά από εντατικά φορτία και τελειώνει με οξείες αιχμηρές κινήσεις. Ο SO -που ονομάζεται "αρχικός πόνος" είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, το οποίο εκδηλώνεται μετά από μια μακρά ανάπαυση και το φορτίο μέχρι να αναπτυχθεί πλήρως η άρθρωση.
• Κολύμπι - με φλεγμονή του μαλακού ιστού, αρθρίτιδας, θυλακίτιδας.
• Παραμόρφωση - Παρατηρείται με πλήρη εκφυλισμό του χόνδρου και έλλειψη συντελεστή απορρόφησης κραδασμών.

Σημείωμα! Τα οζίδια του Bushara και των συναντήσεων αποτελούν χαρακτηριστικό σημάδι παραμόρφωσης της αρθρίτιδας των χεριών. Πρόκειται για ανάπτυξη οστών με διαδικασίες οστεοφυτών.

Στάδια και βαθμοί αρθρίσεως

Όσον αφορά την ένταση των μεταβολών της οστεοαρθρίτιδας, διαφοροποιούνται 4 στάδια της νόσου:

• 1 επίπεδο - με μικρό χόνδρο (παραβίαση της δομής και λειτουργικότητας στις ίνες κολλαγόνου). Η εικόνα δεν είναι πρακτικά ορατή στο x -ray.
• Επίπεδο 2 - Το τσίμπημα του χόνδρου στον αυλό της άρθρωσης είναι έως και 50%. Καλύπτεται με ρωγμές, εμφανίζεται ένας μικρός πόνος στην περιοχή της κατεστραμμένης σύνδεσης. Τα οστεοφυτικά σύμπλοκα εμφανίζονται στο x -Ray. Το κοινό κενό μειώνει ελαφρώς το μέγεθός του.
• Επίπεδο 3 - Η βλάβη του χόνδρου φτάνει σχεδόν στη βάση των οστών, η στήλη της άρθρωσης μειώνεται σημαντικά.
• 4 επίπεδα - Ο χόνδρος είναι εντελώς κατεστραμμένος, γεγονός που οδηγεί σε μερική ή πλήρη εκφυλισμό του αρθρικού υγρού, την τριβή του οστικού ιστού και την παραμόρφωση της σύνδεσης. Οι αλλαγές σκλήρυνσης αναπτύσσονται σε ορισμένες περιοχές. Η ακραία εκδήλωση της οστεοαρθρίτιδας είναι η σύντηξη του αρθρώματος ιστού με την οστεοποίηση των δομών και την πλήρη απώλεια κινητικότητας.

Σε ορισμένες πηγές, το επίπεδο 1 και 2 συνδυάζεται σε ένα.

Με την πρόοδο των συμπτωμάτων, υποφέρει η κινητική δραστηριότητα ενός ατόμου. Λόγω των παραβιάσεων της λειτουργικής απόδοσης της άρθρωσης, γίνεται διάκριση μεταξύ 4 βαθμών της πιθανής ανάπτυξης της παθολογίας:

1. 0 μοίρες - η κινητικότητα και η απόδοση διατηρούνται πλήρως.
2. 1 βαθμός - ο ασθενής διατηρεί την ικανότητα να υπηρετεί τον εαυτό του και να εκδηλώσει κοινωνικές δραστηριότητες, αλλά δεν μπορεί να συμμετάσχει στις εργασιακές δραστηριότητες στην εργασία.
3. 2 βαθμοί - Οι δυσκολίες στην εκδήλωση των κοινωνικών δραστηριοτήτων προστίθενται σε παραβίαση της δραστηριότητας εργασίας.
4. 3 βαθμοί - όλα τα είδη δραστηριοτήτων είναι περιορισμένα ή εντελώς αδύνατα: εργασία, κοινωνική και αυτοεξυπηρέτηση. Ο ασθενής χρειάζεται συνεχή φροντίδα.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές

Με τη σύσφιξη της θεραπείας, μπορείτε να προκαλέσετε ορισμένες δυσάρεστες συνέπειες:

• Σύνδρομο σταθερού πόνου.
• Χωλότητα;
• Σπονδυλωτά (με σπονυλορθρία).
• προφέρεται κοινή παραμόρφωση.
• Πλήρης ακινησία με την οστεοποίηση των δομών.

Τι περιλαμβάνει η διαδικασία έρευνας;

Μια ιατρική εξέταση με τη συλλογή μιας αναμιμέσεως είναι επαρκής για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας. Προκειμένου να προσδιοριστεί ο βαθμός βλάβης, διεξάγεται μια οργανική έρευνα. Οι κύριες μέθοδοι για να αποκτήσετε μια σαφή εικόνα της νόσου:

• Ακτινογραφία;
• CT, MRI.
• Υπερηχητικός;
• Σπινθηρογραφία;
• Διαγνωστική αρθροσκόπηση με βιοψία ιστού χόνδρου και αρθρικού υγρού.

Σε μια οξεία φλεγμονώδη διαδικασία, ο γιατρός προβλέπει πρόσθετες αναλύσεις: μια γενική εξέταση αίματος, ρευματίνη, βιοχημεία (επίπεδο γλυκόζης, πρωτεϊνικές ενώσεις, ηλεκτρολύτες).

Θεραπεία

Είναι αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως η ασθένεια. Η έγκαιρη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας σας επιτρέπει να διατηρήσετε τη λειτουργικότητα της άρθρωσης, να διατηρήσετε την κανονική κινητική δραστηριότητα και να αποφύγετε τον πόνο. Για να αποκλείσει τις επιπλοκές, θα πρέπει να ξεκινήσει στο πρώτο στάδιο.

Φαρμακευτική θεραπεία Περιέχει:

• αντιφλεγμονώδη φάρμακα, κυρίως NSAIDS.
• Intra -karticular στεροειδείς μπλοκ πόνου και φλεγμονής (με έντονη αρθρική, φυλακή).
• Αναστολείς πρωτεόλυσης - επιβραδύνουν και αναστέλλουν τη διαδικασία καταστροφής των οστών και του χόνδρου.
• Anti -spas modos - Αποτρέψτε τις μυϊκές κράμπες.
• Ango -Protors και φάρμακα για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας αίματος σε όσους επηρεάζονται.
• Χονδροπροστατευτές.
• Συνθετικά υποκατάστατα του αρθρικού υγρού.
• Βιταμίνη και ορυκτές συνθέσεις.

Ένα σύμπλεγμα φυσιοθεραπείας Που προβλέπεται παράλληλα για να βελτιωθεί η επίδραση των φαρμακευτικών προϊόντων. Η κύρια φυσιοθεραπεία: 

• Μαγνητοθεραπεία;
• Ηλεκτροφόρηση;
• Uhf;
• Βρωμιά;
• Τουαλέτα;
• Μασάζ;
• Θεραπεία άσκησης και κινησιοθεραπεία χρησιμοποιώντας ειδικούς προσομοιωτές.

λειτουργία - Ο μόνος τρόπος για τη θεραπεία στα μεταγενέστερα στάδια όταν ο ιστός του χόνδρου καταστρέφεται πλήρως. Είναι δυνατές οι ακόλουθες λύσεις για το πρόβλημα:

• Ενδοσκόπηση - με μερική ή πλήρη ανταλλαγή της άρθρωσης με τεχνητό ανάλογο.
• Αρθροσκόπηση - μια ελάχιστη επεμβατική διαδικασία για την αφαίρεση των οστεοφυτών ή την μερική ανταλλαγή του χόνδρου.
• Arthrodesis - το κλείσιμο της άρθρωσης και ο καθορισμός στην πιο βολική θέση. Οι ακίνητες επιφάνειες των αρθρώσεων αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου.

πρόβλεψη 

Η οστεοαρθρίτιδα δεν απειλεί τη ζωή του ασθενούς, αλλά η έλλειψη θεραπείας μπορεί να περιορίσει σημαντικά την ελευθερία της κίνησης και να επιδεινώσει την ποιότητα ζωής. Μια έγκαιρη και ικανή θεραπεία στα πρώτα στάδια μπορεί να αποκαταστήσει την άρθρωση σε μια υγιή κατάσταση. Σε άλλες περιπτώσεις, είναι δυνατή μόνο η επιβράδυνση της διαδικασίας εκφυλισμού με τη βοήθεια συντηρητικής θεραπείας και αποζημίωσης για χαμένες λειτουργίες που βασίζονται σε προθέσεις.

Πρόληψη της νόσου

Η πλήρης ανάκαμψη είναι σχεδόν αδύνατη, οπότε η πρόληψη πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή. Η κύρια απαίτηση είναι ένας υγιής τρόπος ζωής και μια πλήρης θεραπεία των φλεγμονωδών διεργασιών:

• Μην επιτρέπετε την υποθερμία και τη θεραπεία μολυσματικών ασθενειών εγκαίρως.
• Αποφύγετε τη φυσική υπερφόρτωση και τα μακρά στατικά φορτία.
• διατηρήστε το κανονικό σωματικό βάρος.
• Συνδέστε τη σωστή διατροφή των βιταμινών και των ορυκτών είναι πολύ σημαντική για την υγεία του μυοσκελετικού συστήματος.
• Πλήρως (αν είναι δυνατόν, μέχρι την πλήρη ανάκαμψη) να βλάψει τις ζημιές στις αρθρώσεις.
• Πρακτική συστηματικές φυσικές ασκήσεις για την τόνωση της κυκλοφορίας του αίματος (ποδήλατο, πεζοπορία, ελαφρύ τζόγκινγκ, σκανδιναβικό περπάτημα).

Εάν κινδυνεύετε (μεγαλύτερη ηλικία, κακή κληρονομιά, φυσική υπερφόρτωση), θα πρέπει να υποβληθείτε σε κανονική ακτινολογική εξέταση.